ประสบการณ์ขึ้นศาลแรงงานที่นิวซีแลนด์

#ทีมนิวซีแลนด์ หลาย ๆ คนคงได้เห็นโพสต์ของการรีวิวนิวซีแลนด์เยอะแยะแล้ว ซึ่งเป็นอีกหนึ่งประเทศที่น่าไปมากๆ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกะเราตอนอยู่ที่นิวซีแลนด์ว่า ประเทศนี้มันดีขนาดไหน แล้วทำไมเราถึงตั้งใจอยากไปเป็นพลเมืองของประเทศนี้

ชื่อเรื่อง : ฟ้องกระทรวงแรงงานนิวซีแลนด์เนื่องจากได้ค่าจ้างไม่ครบตามกฎหมาย ตอนอายุ 18 (ยาวหน่อยนะครับ)

ความจริงนั้น การที่เราย้ายไปอยู่ในประเทศโลกที่ 1 มันก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป สำหรับบางประเทศ เราชาวเอเชียอาจจะถูกจัดอยู่ในพลเมืองชั้น 2-3 หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่พลเมืองชั้น 2-3 ความเป็นอยู่ สวัสดิการ ความมั่นคงในชีวิต ดีกว่ากะลาแลนด์แน่นอน สำหรับประเทศนิวซีแลนด์ เรากล้าพูดเต็มปากว่า เป็นดินแดนแห่งความเท่าเทียม ประชาชนค่อนข้าง enlightened สูงมาก เป็นประเทศที่มี multicultural สูง แต่อยู่ด้วยกันได้ เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่า ว่าประเทศนี้เท่าเทียมยังไง

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนอายุ 18 เราไปนิวซีแลนด์เพื่อไปเรียน ภาษา 6 เดือน เพื่อรอเปิดเทอม ปี 1 มหาลัยที่ไทย (ตอนนั้นจบ ม.6 ว่างประมาณ 6 เดือน) เราเรียนที่ Auckland ละอยู่กะ Host ซึ่งเราได้ Student Visa ที่แบบมันทำงานได้ week นึง ไม่เกิน 20 ชม

เราก็อยากหางาน part time ทำเพราะเลิกเรียนตั้งแต่บ่าย ว่างจัด ๆ เลยไปสมัครร้านอาหารไทย ที่ไม่ใช่อาหารไทยจริงแบบ มันมีหลายเชื้อชาติ แต่เชฟเป็นคนไทย ไปทำงานขอเป็นเด็กล้างจาน และ เสริฟ ซึ่ง ทางร้านก็ให้เราทำ ด้วยค่าแรง 10$NZD (~230฿) ต่อชั่วโมง แต่…ค่าแรงขั้นต่ำตามกฎหมายตอนนั้นมันต้อง 16$NZD (~378฿): ชั่วโมง โดยการรับค่าแรงเพียงแค่ 10$ ชม ก็คือรับเป็นเงินสด ไม่ต้องให้ร้านโอนผ่านธนาคารและเสียภาษี ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้เรื่องไรสักอย่าง ร้านบอก ให้เงินสดสะดวกนะ ได้ 10$ เอาไหม? เราก็เอาดิ โห ชม ละ เกือบ 250฿ เยอะชิบหาย

ทำงานวันแรก : เจ้าของร้านให้ทำล้างจาน ล้างคนเดียว จานประมาณ 3-4 ร้อยใบได้ จานใหญ่มาก หนักมาก จานระดับร้านหรูอะ ล้างตั้งแต่ 17.00-23.00 ไม่ได้ค่าจ้าง เจ้าของร้านบอก วันนี้ทดลองงานไม่ให้ค่าจ้างนะ ให้ข้าวมากินกล่องนึง ก็ไม่ได้อะไรเฉย ๆ

ทำมาได้สัก 6 อาทิตย์มั้ง อยู่ดี ๆ เจ้าของร้านก็ไม่ให้ทำละ ไล่ออก โทรมาไล่ออกด้วยนะ บอกว่าไม่ต้องทำงานละ งงดิ ก็เออ ไม่เป็นไร เสียใจหน่อย ๆ โทรไปหาโฮส ว่าเขาไล่ออก (เรากะโฮสสนิทกันมากก โฮสรักเรามากเหมือนลูกคนนึงเลย) โฮสก็ตกใจ ละถามว่า “ได้เงินค่าชดเชยไหม? จากการถูกไล่ออกกระทันหัน”

เราแม่ง งง เลย เงินชดเชยไรวะ โฮสบอกว่า “ตามกฎหมาย ถ้าถูกให้ออกจากงานกระทันหัน ต้องได้เงินชดเชย เพื่อให้เราไปหางานใหม่ มีรายได้ระหว่างหางาน”

สรุปคือเราไม่ได้ เพราะไม่รู้ และ กะลาแลนด์ก็ไม่มีอะไรแบบนี้ หรือ อาจมีแต่ไม่รู้มาก่อน ละ โฮสเราก็เริ่มหงุดหงิดละ โฮสถามว่า เอ้อ ละได้เงิน ชม ละเท่าไหร่ เราตอบไปว่า ได้ ชม ละ 10$ เท่านั้นแหละ แม่เจ้า โฮสกูกรี๊ดเลย บอกให้กลับบ้านทันที

ทันทีที่กลับบ้าน โฮสก็ซักไซร้ไล่ถามทุกอย่าง โฮสไม่ยอม บอกร้านนี้ทำผิดกฎหมาย กดขี่เรา ให้เงินไม่ครบ บลา ๆ ที่สำคัญที่ทำงานวันแรกละไม่ได้เงิน โฮสขึ้นมากแทบขับรถไปที่ร้านอาหาร คือฝึกงานต้องได้เงินจำนวนเต็ม!! แต่เราอะไม่ค่อยติดใจอะไรเท่าไหร่ เลยบอกช่างมันเถอะ แต่โฮสนี่ไม่ยอมเลย บอกเดี๋ยวจัดการให้

อีก 2-3 วันต่อมา โฮสบอกให้กูไปกระทรวงแรงงานนิวซีแลนด์ อยู่ในเมือง ให้ไปเองเลย เพราะวันนั้นโฮสต้องไปทำงาน บอกรายงานไปที่กระทรวงแล้ว เขาขอเรียกตัวสอบสวน อีเหี้ย เร็วมาก (หมายถึงโฮสน่ะ เร็วไปไหม ที่ตกใจกว่า กระทรวงทำงานเร็วจัง 555)

กูที่ไปถึงกระทรวงแรงงานละก็เอ๋อแดก พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่งด้วยตอนนั้น. แม่งมีแต่ศัพท์กฎหมาย จนท ก็น่าจะสังเวชเรา เลยบอกว่า เออกลับไปก่อน เดี๋ยวค่อยโทรหาทางมือถือถ้าต้องการข้อมูลไรเพิ่ม เราก็โอเคกลับบ้าน

อีก สัก 3-4 วัน มีสายจากกระทรวงแรงงานโทรมาหาโฮส พร้อมกับ นักล่ามไทย -อังกฤษ ขอคุยกับ กู โอ้โห สรุปคือ เขาไปหาล่ามไทยมาให้ ไม่แน่ใจว่าเป็น จนท สถานทูตไทยไหม? (ปล. สถานทูตไทยในนิวซีแลนด์จะอยู่ที่เมืองหลวงคือ wellington ไม่ใช่ Auckland) คือ มีล่ามให้เลย เขาสัมภาษณ์ทุกอย่าง ล่ามก็แปลไป

1-2 อาทิตย์ต่อมา จนท ได้ไปที่ร้านอาหารนั้นเรียบร้อย ไปสอบถามเจ้าของร้าน เก็บหลักฐานต่าง ๆ โฮสก็ช่วยรวบรวมหลักฐานให้ ตอนแรกร้านให้การปฏิเสธทุกอย่าง แต่ตำรวจ จนท ประเทศโลกที่หนึ่งอะเนอะ เขาตั้งใจทำงานสมภาษีและเงินเดือน สุดท้ายคือ ได้หลักฐานเอาผิดร้าน

บังเอิ๊นนนนน ตอนนั้นนี่ต้องรีบกลับไทย เพราะว่าตารางกิจกรรมออกมาว่า ต้องมารับน้องที่คณะ กลัวไม่มีเพื่อนเลย กลับก็ได้ว่ะ เดี๋ยวโดนพี่ว้ากจ้อง กลัว เลยกลับมาไทยทั้ง ๆ ที่คดียังไม่จบ เงินก็ยังไม่ได้ เลยแบบ เออช่างมัน

ทุกอย่างเหมือนจะจบแต่ไม่จบ หลังกลับมา ทางนิวซีแลนด์ลงทุนโทรมาเมืองไทย ติดต่อกับทางกระทรวงผ่านเมล์ ซึ่งแบบตอบเมล์กันกับ จนท โบ๊ะบ๊ะ ไม่ต้องรอเกิน 2 วัน กูงงมาก จนท ประเทศนี้ทำงานเร็วจังวะ อยากพาข้าราชการไทยไปดูงานชิบหาย หลังจากที่กลับไทยมาประมาณเกือบเดือน

โฮสบอกว่า ศาลตัดสินแล้ว ร้านผิด สั่งปรับเรียบร้อย เราได้เงินคืนทั้งหมดที่เราเสียไป แต่โดนหักภาษีเยอะอยู่ และ ทางนิวซีแลนด์ก็โอนเงินมาให้ในบัญชีไทยที่เราให้ข้อมูลไป น้ำตาจะไหล

ที่เล่ามาทั้งหมดอยากจะสื่อให้เห็นว่าประเทศนี้ให้ความสำคัญกับทุกคนขนาดเราเป็นแค่นักเรียนระยะสั้นที่ไปทำงานพาร์ทไทม์เหมือนจะไม่ได้สำคัญอะไรเลยแต่ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี. เข้าถึงระบบยุติธรรมได้อย่างรวดเร็วระยะเวลาที่ใช้ทั้งหมด. ยังไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำที่ทุกอย่างจบและเราได้เงินคืน

ลองมองเล่นเล่นหันกลับมาที่ประเทศของเราถ้าแรงงานพม่าฟ้องนายจ้างล่ะเหอะอย่าหวังว่าจะชนะ เผลอๆโดนนายจ้างเล่นงานก่อนที่จะเข้าสู่กระบวนยุติธรรมอีก

ที่เล่ามาทั้งหมดก็อยากให้เห็นความดีความงามของประเทศนี้ฝากนิวซีแลนด์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับมีอีกหลายเรื่องเดี๋ยววันหลังมาเล่าให้ฟังอีกรู้สึกประทับใจประเทศนี้มาก ขอบคุณครับ